چه کسانی در یادبود سیمین بهبهانی شرکت کردند؟

عصر خبر: مراسم یادبود سیمن بهبهانی، بانوی غزل ایران، امروز صبح(2 شهریور) با حضور هنرمندان و هنردوستان در مسجد جامع شهرک قدس برگزار شد.

به گزارش خبرنگار ایلنا؛ در این مراسم علاوه بر فرزندان و نوادگان سیمین بهبهانی، مهدی الهی‌قمشه‌ای، گوهر خیراندیش، پوری بنایی، رویا نونهالی، ملکه رنجبر، محمدرضا شجریان، داریوش شایگان، علی‌اشرف درویشیان، سیدعلی صالحی، بهمن فرمان‌آرا، امیرحسن چهلتن، جواد مجابی، نسرین ستوده،‌ ادیب برومند، محمد نوری‌زاد، فریبرز رئیس‌دانا، علی میرزائی، ناصر زرافشان، نصرت‌الله وحدت، ایرج گرگین، محمد متوسلیان، سیروس ابراهیم‌زاده، رویا نونهالی، اسدالله شعبانی، سهیل محمودی، ساعد باقری و افشین علاء حضور داشتند.

در این مراسم؛ بعد از قرائت قرآن و خیر مقدم، شعری از سروده‌های پروین اعتصامی خوانده شد.

سپس «ابولحسن تهامی‌نژاد» داماد سیمین بهبهانی ضمن خیر مقدم به حضار گفت: من یکی از خوشبخت‌ترین انسانها هستم چراکه نزدیک به هجده سال یکی از نزدیکترین اشخاص به سیمین بهبهانی بودم. جلسات درس‌خوانی و شعر در کنار سیمین از بهترین روزها بود.

وی ادامه داد: سیمین حافظه عجیبی داشت. به گفته خودش حافظه‌ای جهانی داشت. ذهنش مانند کتابخانه‌ای بود که هرچه می‌خواست را از آن بیرون می‌کشید. همه می‌دانیم که «عباس خلیلی» پدر سیمین، از روزنامه‌نگاران بزرگی بوده که به زبان‌های عربی و انگلیسی کاملاً مسلط بود. سیمین در محضر پدر عربی را آموخته، قرآن را بسیار خوانده و قسمت‌های زیادی را از حفظ داشت. این کتاب او را به سمت ظلم ستیزی و مقابله با ستم جهانی سوق داد.

تهامی گفت: سیمین نزدیک به 30 سال دبیر دبیرستان بود و در این مدت مادران توانمندی تربیت کرده. اما یک چیز همیشه رنجش می‌داد و آن این بود که چرا در تمام دوران تدریسش تنها یک بار به یک دانش‌آموز نمره رد داده است. هرگاه به خیابان، پارک یا هتلی می‌رفت همیشه عده‌ای گرداگردش را می‌گرفتند و او را با نام غزل بانوی ایران یا القابی از این دست می خواندند. یادم است یکبار در اردبیل دوستدارانش به او می‌گفتند تو مادر هستی. مادرت ترک بوده و ما تو را مادر خود می‌دانیم. سیمین بهبهانی هم با لحنی آرام و مهربان به زبان ترکی پاسخشان را گفت.

وی با بیان اینکه سیمین زنی مدرن و پایبند به سنت بود و همیشه چند روز مانده به نوروز سبزه‌اش سبز بود؛ گفت: سیمین زنی بود که از آخرین دست‌آوردهای علمی آگاهی داشت. حدود ساعت 10شب می‌خوابید و صبح ساعت 4 بیدار می‌شد و مشغول خواندن داستان‌ها و اشعار جدید می‌شد. همیشه تازه‌های ادبیات را می‌خواند. اما از وقتی دید چشمانش رو به کاستی نهاد باز هم صبح زود بیدار می‌شد اما چون نمی‌توانست بخواند زجز می‌کشید.

تهامی نژاد اظهار داشت: شعر او در سادگی و روانی به نثر می‌مانست و نثر وی پر بود از تخیل. در عالم شعر و شاعری بود چنان بود که کسی نمی‌توانست همپای او باشد. به گفته دکتر «مجابی» سیمین آیینه کشور ماست و با هر شعر دوره تاریخی معاصر ما رقم می‌خورد.

او در پایان شعری از سیمین بهبهانی را خواند و از اشخاصی چون دکتر بهروز برومند، دکتر احمد جلیلی، دکتر سیف الله مجدی، دکتر جهانگیر رفعت، دکتر نادر رضایی، دکتر ابولقاسم فروزان،دکتر خسرو پارسا و دکتر مینا پورمند تشکر کرد. همچنین تشکر ویژه‌ای داشت از «علیرضا‌ رییس دانا» مدیر انتشارات نگاه، از کادر پزشکی بیمارستان پارس، پژوهشگاه علوم انسانی.

بعد از آن حجت الاسلام «اکبر حمید زاده»، شعری از پروین اعتصامی خواند و گفت: درگذشت این بانوی بزگوار بسیار قابل توجه است. من نه تنها به خانم بهبهانی، بلکه به همه اهل ادب و موسیقی و انسانیت تسلیت می‌گویم. سیمین به عنوان برترین و بالاترین غزل‌سرای زن در تاریخ معاصر ایران یکی از پرچمداران ادبیات فارسی در عرصه شعر و غزل است. همه افرادی که شناختی اجمالی به شعر دارند امروز در سوگ آن بانو نشستند.

وی ادامه داد: در این جمعی که از بزرگان و گرامیان عرصه ادب و هنر و فرهنگ سرشار است؛ باید عرض کنم که یکی از نعمت‌های بزرگ که خدا به انسان داده همین بیان است. همین گویش و گفتار و استفاده از تکلم و سخنگویی. کلام در لغت معنایی گسترده‌تر از گویش دارد. اگر بخواهیم ابعاد بیان را مورد بررسی قرار دهیم؛ باید بگوییم بیان بر قلم خود را نشان می‌دهد.

حمیدزاده گفت: بیان دو عرصه دارد. عرصه گفتار و عرصه قلم. این مسئله به قدری اهمیت دارد که یکی از سوره های قرآن سوره قلم است. این سوره تأمل‌پذیر است. سوگند به مرکب، سوگند به قلم، سوگند به آثار قلمی روشنگر، قلمداران متعهد، آنانی که قلمشان روشنگر است، آنانی که در عرصه نوشتار می‌توانند سرنوشت یک ملت و جامعه را تغییر دهند مورد توجه قرآن کریم قرار گرفته است.

وی با بیان اینکه ممکن است بعضی‌ها قلم روشنگر را برنتابند؛ گفت: از نظر قرآن آنقدر مقدس است که خدا به آن قسم یاد می‌کند. اگر به قرآن مراجعه کنید بارها با کلماتی چون: شعور،درک، فقه، فهم، حکمت، تعلیم و تعلم و… روبه رو می‌شوید. هیچ نکبتی برای جامعه بدتر از این نیست که قلم بشکند، کتاب از ارزش بیفتد و قلمدار فراموش شود.

او اظهار داشت: آنجایی که قلم و زبان و بیان کاربرد دارد شمیشیر به کار نمی‌آید. دیگر آتش افروزی سودی ندارد. این بیان گاه در قالب نثر است و گاه شعر و سخن منظوم خودش را نشان می‌دهد. شاعر می‌تواند کار یک حکیم بزرگ را در جامعه انجام دهد. سیمین براساس حضورش در عرصه ادبیات یکی از پهلوانان ایران به شمار می‌رود. نعمتی که خدا به ایرانیان عرضه داشته که متأسفانه برخی قدرشناس این نعمت نیستند.

حمیدزاده با اشاره به اینکه بهبهانی بیش از هشتاد بحر در غزل به وجود آورده؛ گفت: کسانی دوست داشتند سیمین از ایران برود و مثل بعضی‌ها پشت کرده از ایران سخن بگوید که خوشبختانه اینگونه نشد و سیمین در ایران ماند و ماند و تا توانست از ایران گفت و سرود. تا آنجا که پیام روشن‌گرانه اش را به جهانیان رساند. یک نگاه روشنگر مثل سیمین به آحاد جامعه فکر و اندیشه می‌دهد.

در پایان غزل وداعیه «افشین علاء» توسط اکبرزاده خوانده شد.