یک رویکرد خجسته در صحنه سیاست: گذر از فرهنگ شفاهی به کتبی

عصرخبر – منوچهر متکی ، با روشی جدا از روش های معمول سیاستمداران ایرانی ، اعلام کاندیداتوری کرد. او با نوشتن نامه ای خطاب به خانواده های ایرانی ، رسماً ورود خود به رقابت های انتخاباتی را علنی کرد.

فارغ از این که او ، خواهد توانست در این آوردگاه سنگین ، گوی سبقت از رقبا بریاید یا نه؟ و جدای از سلائق سیاسی موجود – که به هر کسی حق انتخاب خاص خودش را می دهد – این که یک سیاستمدار کارکشته ، از همان اولین گام رقابت های انتخاباتی اش ، از فرهنگ شفاهی عبور کند و باب فرهنگ مکتوب را بگشاید ، اتفاق خجسته ای در صحنه سیاست ورزی ایران امروز است.

اگر سیاستمداری ، به جای آن که در فلان سخنرانی یا جلسه ، مثلاً وعده دهد که نفت را بر سر سفره های مردم خواهد آورد ، این سخن را مکتوب کند ، دیگر نخواهد توانست بعد از ناکامی اش در تحقق این شعار ، زیر سخنش بزند و بگوید: من چنین نگفته ام.

آن طور که خبرگزاری ها اعلام کرده اند ، متکی برنامه ها و وعده هایش را تا شب انتخابات ، در قالب نامه هایی به مردم خواهد نگاشت. این که چه خواهد نوشت و آیا نامه های بعدی اش نیز همانند مکتوب نخستین او ، استخوان دار و سخن دار خواهند بود یا نه ، باید به انتظار نشست اما فارغ از محتواهایی که هنوز نمی دانیم چه خواهند بود ، همین که کاندیدایی جرأت کند و به مردم ، امضا دهد و از “شفاهی” به “مکتوب” عبور کند و لابد پذیرای مسوولیت آنچه نوشته باشد ، لااقل از منظر نشانه شناسی سیاسی ، اتفاق خوبی است.