ربیعی : همگان و خویش را به تکریم جامعه خبرنگاران فرا می خوانم
خبرنگاران را برای همه مطلوب‌هایی که بر حرفه‌ای‌گری اخلاقی ایشان مترتب است، به استواری بر میثاق‌های حرفه‌ای و تعهد به خیر جمعی جامعه؛ و به همین اندازه ابتدا خویش ، همه همکارانم و جامعه را به پاس داشتن حرمت خبرنگار، و قدرشناسی از ایشان فرامی‌خوانم. بی‌گمان جامعه‌ای آزادتر، شفاف‌تر، پاک‌تر، اخلاقی‌تر، ایمن‌تر و خلاق‌تر خواهد زیست که خبرنگار در آن امنیت و حرمت داشته باشد. تندی‌ها و تلخی‌های جامعه وقتی کاسته می‌شوند که خبرنگاری از کاستی‌ها،با تندی و تلخی پاسخ داده نشود. جامعه‌ای امنیت پایدار خواهد داشت، که پایداری امنیت صاحبانقلم‌های تضمین شده باشد.
عصر خبر :دکتر علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در پیامی به مناسبت روز خبرنگار از جامعه خبرنگاران تجلیل کرد.
متن پیام بدین شرح است.
یاد می کنم از شهید صارمی که روز خبرنگار را به نام او نام گذاری کرده اند. آن روز را از یاد نمی برم وقتی خبر شهادتشان را شنیدم . روز تلخی بود …
در شرایطی که اکان پیگیری موضوع وجود نداشت. این وضعیت بر تلخی ماجرا افزوده بود . در همان سال جایزه قلم بلورین خود را برای بهترین سرمقاله به خانواده شان اهدا کردم تا شاید سپاس ناچیز از یک روزنامه نگار را ادا کرده باشم.
حال چرا باید روز خبرنگار داشته باشیم؟ چرا خبرنگاری و خبرنگاران از مهمات دنیای ما هستند؟ زیرا آدمیان همواره سودای توانستن داشته‌اند، سودای آن‌که بتوانند بهتر، پاک‌تر، اخلاقی‌تر، محترمانه‌تر، آسوده‌تر، ایمن‌تر، زیباتر، مهربانانه‌تر و خلاق‌تر زندگی کنند. اما برای گذر به رؤیای «توانستن» باید واقعیت «دانستن» تحقق یابد، و بی‌گمان امروز در دنیایی پیچیده، در کوران لحظاتی که هزاران رخداد را در بطن خود دارند، آن‌ها که شهروندان را به حق دانستن می‌رسانند، سهمی ستودنی در توانستن ایشان برای بهتر زندگی کردن دارند.
پیامبران، عالمان، معلمان، و خبرنگاران همگی در این‌که سفره دانایی می‌گسترند، و میوه توانایی می‌پرورند، شریک‌اند. همگی اخباری می‌دهند که قدرت تمیز و حسن داوری را در آدمیان می‌افزایند. همگی از هزارتوها خبر می‌دهند و نوری به سوی مطلوب‌های مادی و معنوی می‌پاشند.
خبرنگاران در دنیای پیچیده امروز، وظیفه خبر دادن از هر چیزی را که ارزش دانستن داشته باشد برگزیده‌اند. وظیفه‌ای دشوار برگرفته‌اند، چراکه بسیاری دوست‌شان ندارند و سنگ پیش پای‌شان می‌نهند. شفافیتی که کردار حرفه‌ای و صادقانه خبرنگاران خلق می‌کند مطلوب همگان نیست. اقلیتی در این جهان، دانستن را حق همه نمی‌دانند. از این‌رو باید خبرنگاران را بزرگ داشت و زحمت‌شان را ارج نهاد.
خبرنگاران، سرد و گرم، زشت و زیبای دنیای ما را ثبت می‌کنند. غریو شادی‌ها، غرور لحظه‌ها، زشتی کینه‌ها، خشونت گلوله‌ها، جاودانگی نیکی‌ها، جهالت تکفیرها، و عقلانیت تدبیرها، همگی با متن‌ها و تصویرها، که ایشان برای شهروندان دنیای ما ثبت و ضبط می‌کنند، به بخشی از آگاهی جمعی بدل می‌شوند. خبرنگاران در این راه سختی بسیار می‌کشند، گاه جان می‌بازند، و گاه جاودانه می‌شوند. بدین سان است که شغل‌شان را در شمار سخت‌ترین حرفه‌ها به شمار آورده‌اند. هموار کردن راه دانایی به سوی توانایی، تاوانی به سنگینی تاریخ دارد.
خبرنگاران را برای همه مطلوب‌هایی که بر حرفه‌ای‌گری اخلاقی ایشان مترتب است، به استواری بر میثاق‌های حرفه‌ای و تعهد به خیر جمعی جامعه؛ و به همین اندازه ابتدا خویش ، همه همکارانم و جامعه را به پاس داشتن حرمت خبرنگار، و قدرشناسی از ایشان فرامی‌خوانم. بی‌گمان جامعه‌ای آزادتر، شفاف‌تر، پاک‌تر، اخلاقی‌تر، ایمن‌تر و خلاق‌تر خواهد زیست که خبرنگار در آن امنیت و حرمت داشته باشد. تندی‌ها و تلخی‌های جامعه وقتی کاسته می‌شوند که خبرنگاری از کاستی‌ها،با تندی و تلخی پاسخ داده نشود. جامعه‌ای امنیت پایدار خواهد داشت، که پایداری امنیت صاحبانقلم‌های تضمین شده باشد.
من به عنوان کسی که سال‌ها با خبرنگاران زیسته‌ام، شور و شوق‌ها، سختی‌ها، غم ها و شادی هایشان را لمس کرده ام ، پیچیدگی‌های دنیای‌شان را کاویده‌ام، و به نقش بی‌بدیل‌شان در تأثیرگذاری بر دنیای آگاهی یافته‌ام؛ روزشان را تبریک می‌گویم، و برای‌شان شادکامی و موفقیت آرزومندم. بخشی از شادکامی همه ما به موفقیت ایشان گره خورده است. برای‌شان دنیایی آرزومندم که در آن قلم‌شان همواره تاثیرگذاروراهگشا باشد وبا جسارت مرزهای اخلاق حرفه‌ای را مورد اهتمام قراردهند. چراکه مسیر دانایی به سوی مقصد توانایی را در چنین دنیایی می‌توان طی کرد.
