فضیلت زیارت امام‌حسین(ع)اززبان ثامن‌الحجج

عصرخبر به نقل از ایسنا: «عیون اخبار الرضا» یکی از جامع‌ترین کتاب‌ها درباره امام علی‌بن موسی‌الرضاست و احادیث حضرت در آن گردآوری شده است. این کتاب را شیخ صدوق نوشته که یک قرن پس از امام رضا(ع) زندگی می‌کرده است. او که حالا مقبره‌اش در قبرستان ابن‌بابویه شهرری قرار دارد، ‌کسی است که به دعای امام زمان(عج) به دنیا آمد و موفق به دیدار ایشان شد. این کتاب چهار بخش «روایات مربوط به علی بن موسی الرضا(ع)، مجموعه مناظرات علی بن موسی الرضا(ع) با دیگر اندیشمندان و منتقدان در زمان مامون، مجموعه روایات نقل شده از زبان علی بن موسی الرضا(ع) به نقل از پدرانشان و مناظرات پدر و اجداد علی بن موسی الرضا(ع) با اندیشمندان زمانه خودشان» را شامل می‌شود.
به عنوان نمونه در بخش گفتارهای مستقیم امام رضا(ع) آمده است: هر کس روز عاشورا به دنبال انجام کارها و حوائج خود نرود، خداوند حوائج دنیا و آخرت او را برآورده سازد و هر کس که روز عاشورا، روز مصیبت و حزن و گریه‏‌اش باشد، خداوند روز قیامت را روز شادی و سرورش قرار خواهد داد و در بهشت چشمانشان به دیدار ما روشن خواهد شد و هر کس روز عاشورا را «روز برکت» بنامد و برای منزلش چیزی در آن روز ذخیره کند، آنچه ذخیره کرده است، برکت نخواهد داشت و در روز قیامت همراه یزید، عبیدالله بن زیاد و عمر بن سعد- لعنهم‏ الله- در پست‏‌ترین درجه جهنم محشور خواهد شد!
یا در روایت دیگری از آن حضرت می‌خوانیم: وقتی محرم فرا می‌رسید، پدرم خندان دیده نمی‌شد، حزن و اندوه تا پایان دهه‌ اول بر او غالب بود و روز عاشورا، روز حزن و مصیبت و گریه ایشان بود.
شاید مشهورترین روایت عاشورایی «عیون اخبار الرضا» را بتوان گفت‌وگوی حضرت با «ریّان بن شبیب» دانست، آنجا که ریّان می‌گوید: در اولین روز محرم به خدمت امام رضا(ع) رسیدم، حضرت فرمودند: آیا روزه هستی؟ عرض کردم: خیر، فرمود: امروز، روزی است که زکریا(ع) پروردگارش را خواند و گفت: «پروردگارا فرزندی پاک به من مرحمت بفرما، همانا تو دعای بندگان را می‌شنوی» و خداوند دعای او را مستجاب کرد و به ملائکه دستور داد که به زکریا- که در محراب در حال نماز بود- بگویند که خدا به تو یحیی را مژده می‌دهد، پس هر کس این روز را روزه بدارد و سپس دعا کند، خداوند همان طور که دعای زکریّا را مستجاب کرد، دعای او را نیز مستجاب می‌کند.
در ادامه سخنان امام رضا(ع) خطاب به ابن‌شبیب می‌خوانیم: اگر می‌خواهی گریه کنی، بر حسین‌بن علی بن ابی‌طالب(ع) گریه کن، زیرا او را همچون گوسفند ذبح کردند و از بستگانش، 18 نفر به همراهش شهید شدند که در روی زمین نظیر نداشتند، آسمان‌های هفتگانه و زمین‏‌ها به خاطر شهادتش گریستند و 4 هزار فرشته برای یاری او به زمین آمدند، ولی تقدیر الهی نبود و آن‌ها تا قیام قائم علیه السّلام نزد قبرش با حال نزار و ژولیده باقی هستند و از یاوران قائم(عج) هستند و شعارشان «یا لثارات الحسین» است.
امام رئوف در ادامه خطاب به صحابی خود می‌فرمایند: ای ابن شبیب! اگر به گونه‏‌ای بر حسین گریه کنی که اشک‌هایت بر گونه‏‌هایت جاری شود، خداوند هر گناهی که مرتکب شده باشی- چه کوچک، چه بزرگ، چه کم و چه زیاد- خواهد بخشید. ای ابن شبیب! اگر دوست داری پاک و بدون گناه به ملاقات خدا بروی، به زیارت‏ حسین برو! ای ابن شبیب! اگر دوست داری ثوابی مانند ثواب کسانی که همراه حسین بن علی(ع) شهید شدند داشته باشی، هر گاه به یاد او افتادی بگو: «یا لَیْتَنِی کُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِیماً» (ای کاش با آنان می‌بودم و به فوز عظیم می‌رسیدم). ابن شبیب! اگر دوست داری با ما در درجات عالی بهشت همراه باشی، در اندوه ما اندوهگین باش و در خوشحالی ما خوشحال! بر تو باد به ولایت ما، زیرا اگر کسی سنگی را دوست داشته باشد، خداوند در روز قیامت او را با آن سنگ محشور خواهد کرد.