حاج احمد آقا اهل شوخی و مزاح بود

عصر خبر: مسئول انبارهای آستان مقدس حضرت امام خمینی(س)گفت: تنها قوه ی محرکی که باعث می‌شد ما به هیچ وجه احساس خستگی نکنیم  و پای کار باشیم، عشق و علاقه‌ای بود که به امام راحل داشتیم.عباس قلی پور، مسئول انبارهای آستان مقدس حضرت امام خمینی(س) و خادم گیلانی حرم مطهر امام راحل در گفت و گو با خبرنگار پایگاه اطلاع‌رسانی حرم مطهر امام خمینی(س) اظهار داشت: از سال 68 به خدمت در حرم امام راحل مشغول شدم و این خدمت را افتخاری بزرگ برای خودم می‌دانم. وی با ذکر این مطلب که در زمان رحلت امام در سازمان زندان‌ها مشغول به کار بوده و پس از آن، جهت همکاری به ستاد ارتحال امام پیوسته است، ادامه داد: از آنجائی‌که خدمت در جوار حرم مطهر امام خمینی(س) برای من افتخار بزرگی بود پس از 9 ماه که به صورت مامور در اینجا مشغول به خدمت بودم، ماندگار شدم و تاکنون به خدمت در این آستان مقدس مشغولم. قلی‌پور خاطرنشان کرد: در ابتدای حضور من در حرم مطهر امام راحل، انباری در این مکان وجود نداشت، اما کمک‌هایی که از طرف ارگان‌ها و مردم جهت رفع نیازهای ضروری به حرم امام ارسال می‌شد را در اتاقکی نگهداری می‌کردند که من مسئول آنجا بودم، سپس توسط آقای انصاری، مسئولیت این قسمت به بنده داده شد و پس از مدتی به دلیل حجم بالای ورودی اجناس و اقلام اتاقک تبدیل به سوله‌ای شد و در نهایت مجموعه‌ی انبارها شکل گرفت.این خادم حرم تاکید کرد: من با توجه به عشق و علاقه‌ای که به امام راحل داشتم گذشت روزها را احساس نمی‌کردم و همواره مشغول خدمت‌رسانی بودم. مسئول انبارهای آستان مقدس حضرت امام خمینی(س) تشریح کرد: در آن زمان من ساکن اسلامشهر بودم و به یاد دارم مراسم چهلمین روز درگذشت امام خمینی(س) مصادف با ماه محرم شد و من نیز به دلیل حجم کار بالایی که داشتم چند روزی به هیچ وجه به خانه نرفتم و در حرم ماندم.وی افزود: در آن هنگام به دلیل نبود نیروی کار کافی، همه‌ی افرادی که در حرم مشغول به فعالیت بودند در کارها با هم همکاری می‌کردند و مشاهده می‌کردم که در بخش انبار در هر ساعتی از شبانه روز که اقلامی وارد می‌شد همه‌ی نیروها، به ما در تخلیه و جابه جایی کالا ها کمک می‌کردند و ما نیز حتی جهت پذیرایی از زوار تا پاسی از شب بیدار بودیم و اقدامات لازم را انجام می‌دادیم.قلی پور به بیان خاطره‌ای پرداخت و گفت: بعد از رحلت امام خمینی(س) نگاه مردم به سمت بیت شریف امام و به خصوص به حاج احمد آقا بود و در آن روزها حاج احمد آقا، از مسیر جلوی زائرسرا عبور می‌کردند و برای ما سعادتی بود که ایشان را از نزدیک ملاقات می‌کردیم،  بعدها که پرسنل حرم امام به همراه خانواده‌هایشان برای مراسم افطاری دعوت می‌شدند، حاج احمد آقا نیز می‌آمدند و در همان سالن در کنار پرسنل افطار می‌کردند و عکس یادگاری می‌گرفتند.وی ادامه داد: زمانی هم جهت بازدید از انبارها می‌آمدند و من چهره‌ی دوست داشتنی و مهربان ایشان را می‌دیدم و یادم می‌آید روزی که برای بازدید از انبار فرش تشریف آورده بودند، من توضیحات مختصری ارائه کردم، حاج احمد آقا با همان لحن مهربان و دوست داشتنی به من گفت: آقای قلی پور، الحمدلله دیگر کارشناس فرش شده‌اید و من هم در جواب عرض کردم: البته حاج آقا نه به طور کامل، ایشان همیشه اهل شوخی و مزاح بود و هیچگاه خنده از لبانش محو نمی‌شد.قلی پور با اندوه به یادآوری خاطره‌ی آن روز ناگوار که خبر فوت ناگهانی حاج احمد آقا به آنها رسید پرداخت و گفت: همه‌ی ما در شوک فرو رفتیم و آن خبر تلخ‌ترین خبر زندگی من بود، پس از آن هرگاه که اسم حاج احمد آقا را می‌شنوم به یاد آن خاطرات خوب می افتم و اندوهگین می‌شوم.این خادم حرم تاکید کرد:کارکنان حرم مطهر امام خمینی(س) علاقه ی زیادی به بیت امام راحل دارند و خدمت در این مکان مقدس را سعادتی می‌دانند که از جانب خداوند مهربان به آن‌ها شده است، همه‌ی ما هر زمان که احساس دلتنگی کنیم به زیارت حرم مطهر امام و حاج احمدآقا می‌رویم و دلمان آرامش می‌گیرد، اما در عین حال مشتاق دیدار و گفت‌وگو با آیت‌الله حاج سید حسن آقا هستیم چون از ایشان بوی امام و حاج احمد آقا را استشمام می‌کنیم.