دهقان كيا: مستمری کارگرانِ بازنشسته باید يك میلیون تومان افزایش یابد/ چرا تامین اجتماعی، مدیرعامل ندارد؟!

عصر خبر: نماینده کارگران بازنشسته شهر تهران با تاکید بر اینکه باید فاصله مستمری- معاش برای بازنشستگان پر شود، خواستار همکاری دولت و کارفرمایان با نمایندگان کارگریِ شورای عالی کار شد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، براساس ماده ۹۶ قانون تامین اجتماعی، افزایش مستمری بازنشستگان تامین اجتماعی نباید از افزایش حداقل دستمزد کارگران کمتر باشد؛ به همین دلیل است که مذاکرات مزدی کارگران، برای بازنشستگان تحت پوشش سازمان تامین اجتماعی اهمیت بسیار دارد.

علی دهقان‌کیا (عضو هیات مدیره کانون بازنشستگان تامین اجتماعی تهران) در ارتباط با انتظارات کارگران بازنشسته از مذاکرات مزدیِ درجریان، با اشاره به اینکه سبد معیشت ۳ میلیون و ۷۵۹ هزار تومانی بسیار حداقلی تنظیم شده و اگر قرار باشد به جای حداقل قیمت اقلام، متوسط قیمت‌ها در نظر گرفته شود، نرخ سبد از ۴ میلیون تومان هم فراتر خواهد رفت، اظهار می‌دارد: این سبد، بسیار حداقلی محاسبه شده تا بتوان امکان چانه‌زنیِ سه‌جانبه را حفظ کرد؛ قیمتِ بسیاری از اقلام، آن‌قدر حداقلی در نظر گرفته شده که «غیرواقعی» می‌نمایند؛ مثلا میوه‌ها را اگر بخواهیم با قیمت‌های سبد معیشت تهیه ‌کنیم باید حتما به میادین میوه و تره‌بار در نواحی خاص تهران مراجعه کنیم؛ منظورم این است که این رقم‌ها کاملاً «حداقلی» هستند.
وی ادامه می‌دهد: باید تفاوت سبد معاشی که اسفند سال گذشته محاسبه شد و سبد معاش امسال به حداقل مزد و مستمری افزوده شود؛ در واقع ۱ میلیون و ۸۹ هزار تومان، حداقل رقمی است که باید روی آن توافق شود.
اگر تورم بالا برود، بازهم معاش سقوط خواهد کرد
او تاکید می‌کند: اگر ۱ میلیون و ۸۹ هزار تومان به مزد و مستمری بیافزایند، زندگی کارگران و بازنشستگان در سطح اسفند ۹۶ حفظ خواهد شد؛ البته آنهم مشروط به این است که در سال آینده تورم، کنترل شود؛ چراکه اگر تورم بخواهد به همین شکل سیر صعودی داشته باشد، سطح معاش بازهم پایین‌تر خواهد آمد.
در روزهای گذشته، مجادله‌ای بر سر افزایش حقوق کارمندان و بازنشستگان دولت درگرفت که در نهایت توافق شد به همه سطوح مزد و مستمری، ۴۰۰ هزار تومان بیافزایند؛ این ۴۰۰ هزار تومان قرار است به مستمری بازنشستگان کشوری و لشگری اضافه شود؛ دهقان‌کیا با بیان اینکه ۴۰۰ هزار تومان فقط تورم موجود را برای حداقل بگیران پوشش می‌دهد؛ چراکه همه می‌دانیم تورم واقعی بیش از ۴۰ درصد است؛ می‌گوید: کارگران بازنشسته توقع دارند مستمری‌شان به گونه‌ای زیاد شود که افت معیشت را کامل جبران کند و این اتفاق باید برای همه سطوح بیفتد. تعریف من از «عدالت» این است که بازنشسته‌ای که در زمان اشتغال بیشتر حق بیمه و مالیات پرداخته، در زمان بازنشستگی نیز باید مستمری بیشتری بگیرد و اگر قرار است افزایشی اتفاق بیفتد باید شامل این بازنشسته هم بشود.
نماینده کارگران بازنشسته بازهم تذکر می‌دهد؛ فقط در صورتی که در سال بعد، تورم تک‌رقمی شود، ارقام افزایشی پیشنهاد شده مثل ۱ میلیون و ۸۹ هزار تومان جوابگو و موثر خواهد بود؛ وگرنه در دومینوی مزد با معیشت، مزد عقب رانده خواهد شد.
آیا همسان‌سازی برای کارگران بازنشسته اجرایی خواهد شد؟!
بحث دیگری که دهقان‌کیا به آن ورود می‌کند؛ بحث همسان‌سازی مستمری بازنشستگان است؛ الزامی که طبق تبصره ۱۲ برنامه ششم توسعه باید برای همه بازنشستگان تامین اجتماعی تا سال ۹۸ اجرایی شود.
او با اشاره به اینکه در شرایط موجود این الزام به دلیل کمبود منابع سازمان تامین اجتماعی اجرایی نخواهد شد، می‌افزاید: دولت ۴۵۰۰ میلیارد تومان برای همسان‌سازی بازنشستگان لشگری و کشوری در نظر گرفته و به این ترتیب قصد دارد کف مستمری بازنشستگان کشوری و لشگری را به ۲ میلیون و ۷۰۰ یا ۸۰۰ هزار تومان برساند؛ انتظار ما کارگران بازنشسته این بود که دولت در قبال سازمان تامین اجتماعی و بیمه‌شدگان آن نیز مسئولیت بپذیرد و بدهی خود را به این سازمان بپردازد؛ علاوه بر اینها، سالانه ۳۰ هزار میلیارد تومان بدهی جدید ایجاد نکند تا تامین اجتماعی نیز بتواند برای بازنشستگان خود، «همسان‌سازی» را اجرایی کند.
او تاکید می‌کند: کارگران بازنشسته، هم از معاش و زندگی یومیه خود عقب مانده‌اند و هم از بازنشستگان کشوری؛ اگر «همسان‌سازی» برای کارگران بازنشسته اجرایی نشود، سال آینده عقب‌ماندگی معیشتی حادتر خواهد شد.
دهقان‌کیا البته بخشی از مشکل را زاییده ناتوانی‌ها و کاستی‌های خود تامین اجتماعی می‌داند و می‌گوید: ۱۴ ماه است که این سازمان مدیرعامل ندارد و با سرپرست اداره می‌شود؛ چرا دولت برای سازمانی که ۴۲ میلیون نفر از جمعیت کشور را تحت پوشش خود دارد، آنقدر ارزش قائل نیست که یک مدیرعامل برایش تعیین کند؟  چرا تامین اجتماعی مدیرعامل و سیاست منسجم و یکدست ندارد؟ همین مساله، خود عامل بزرگی است که باعث می‌شود مشکلات و محرومیت‌های بازنشستگان تامین اجتماعی روز‌ به روز بیشتر شود. اگر این مشکلات حل نشود و بدهی‌های دولت به سازمان پرداخت نشود، سال بعد، بازنشستگان تامین اجتماعی با دشواری‌های بیشتری روبرو خواهند شد.
او معتقد است؛ دولت باید شرایط زیستی کارگران بازنشسته و دشواری‌های این شرایط را پیش از آنکه تبدیل به یک بحرانِ اجتماعی تمام‌عیار شود، در نظر بگیرد و به دنبال راه‌حل باشد؛ البته راه‌حل، مشخص است: اجرای قانون.