اتهام کشتار، نشر اکاذیب یا تشویش اذهان عمومی نیست؟
تهران- ایرنا- در ستون درنگ روزنامه ایران آمده است: یک نماینده مجلس با ردیف کردن برخی توهمات خودساخته، وزارت بهداشت و البته ستاد ملی مقابله با کرونا را متهم به کشتار دسته جمعی برای کم کردن جمعیت ایران در پیروی از سیاستهای سازمان بهداشت جهانی کرده است.
روزنامه
ایران چهارشنبه ۱۹
آذر در ستون درنگ خود آورده است:زهرا شیخی، نماینده اصفهان در رشته توئیتی نوشته:
«آوریل ۲۰۲۰ رویدادی توسط مکرون، بیل گیتس و دبیرکل WHO (سازمان جهانی بهداشت) برای ایجاد شتاب در درمان کووید۱۹
برگزار شد. نتیجه این رویداد ایجاد سازوکار بینالمللی واکسن به نام «کواکس» زیر
نظر WHo و
بنیاد بیل گیتس شد.» او این نقل قول از بیل گیتس را آورده که «با واکسن میخواهم
تا ۱۵ درصد جمعیت جهان را کاهش دهم.»
شیخی WHO را مروج سقط جنین دانسته و در ادامه عضویت ایران در
اتحادیه کواکس به نقل از جهانپور سخنگوی سازمان غذا و دارو و تلاش برای واردات
واکسن از طریق کواکس به نقل از سعید نمکی وزیر بهداشت را هم یادآوری کرده است. او
در حقیقت با کنار هم قرار دادن این مؤلفهها بدون اشاره مستقیم وزارت بهداشت و
البته ستاد ملی مقابله با کرونا را متهم به پیروی از سیاستهای سازمان جهانی
بهداشت و در نهایت تلاش برای کم کردن جمعیت کرده است.
از
این دست ادعاهای بیسند و مدرک و متوهمانه در هفتهها و ماههای گذشته کم نبوده
چنانکه محمود احمدینژاد هم پیش از این کرونا را ویروس دست ساز یا آزمایشگاهی
خوانده و دولت را به باد انتقاد گرفته که چرا از سیاستهای سازمان جهانی بهداشت
پیروی میکند.
با
این حال نکته قابل تأمل در واکنشهای متفاوت حقوقی و قضایی است که با این دست
مواضع و موارد دیگر میشود. چنانکه برای نمونه حسامالدین آشنا مشاور رئیس جمهوری
بابت دو توئیت درباره هواپیمای اوکراینی احضار و محاکمه و از سوی هیأت منصفه هم
مجرم شناخته میشود یا عیسی کلانتری معاون رئیس جمهوری بابت بخش ۴۰
ثانیهای از یک مصاحبه طولانی به دادگاه احضار میشود یا نعمت احمدی حقوق دان بابت
یک انتقاد از سازمان بازرسی کل کشور محاکمه میشود اما انواع و اقسام تهدیدها و
توهینها و تهمتها به رئیس جمهوری از پشت تریبون مجلس یا در توئیتر با هیچ واکنشی
روبه رو نمیشود.
هیچ
کدام از این موارد و از جمله اتهام نماینده اصفهان به کشتار جمعی مصداق نشر اکاذیب
و تشویش اذهان عمومی نمیشود! گویی برخی پذیرفتهاند که یک حاشیه امنی برای توهین
کنندگان و حملهکنندگان به مجموعه دولت وجود دارد که با فراغ بال هر چه به ذهنشان
میرسد را بیان میکنند.