مستندات انتقاد تند از تلاش برای عادی سازی خمینی زدایی | چرا یک بار این فراموشی درباره عکس های دیگر اتفاق نمی افتد؟

دیروز وقتی خبر و عکس ملاقات رییس جمهور را در حالی که عکس امام بر دیوار اطاق ایشان نبود ملاحظه کردم، بی اختیار یاد امام افتادم و یاد شهدایی که جان خود را فدا کردند تا نام «خمینی» بر بام های این کشور همیشه طنین انداز باشد و تمثال او بر جان و روح کشور بنشیند. هنوز از این شوک بیرون نیامده بودم که خبر مشابه از اصفهان رسید.

برای من که اخبار شخصیت های سیاسی را دنبال می کنم شخصیت حجه الاسلام و المسلمین رییسی بگونه ای است که نمی توانم باور کنم در ارادت ایشان نسبت به امام ذره ای خلل وارد شده باشد. حضور همیشگی اش در حرم امام و سخنان گاه و بیگاهش در این باره جای کمترین تردید را در اینکه وی از این اتفاق بی خبر بوده است باقی نمی گذارد. ولی در این میان نکته هایی گفتنی است.

نکته اول بی تفاوتی مرگ بار رسانه های ارزشی در مقابل این اتفاق مهم است. واقعا این جماعت یک بار با خدای خود خلوت کنند و ببینند که اگر این اتفاق در دولت روحانی واقع شده بود چه می کردند؟ و یا اگر به صورت دیگری این مطلب واقع می شد و مثلا در مراسمی که روحانی برگزار می کرد، عکس رهبر معظم انقلاب فراموش می شد، چه فریادها که سر نمی دادند؟ امیدوارم این جماعت نه در مقابل روح امام و ارواح شهدا که حداقل برای وجدان خود جواب داشته باشند.

نکته دوم تکرار این اتفاق نامبارک است. متأسفانه در سالهای اخیر حذف عکس امام در مناسبت های مختلف واقع شده است. و حتی در بیانیه بیست و دوم بهمن چند سال قبل نام امام خمینی از قلم افتاده بود. همین چند هفته قبل در «جماران» درباره حذف نام امام در سرود پر هزینه ای که منتشر شده است مطلبی نشر یافت. و یا در برخی از مناسبت های رسمی چنین واقعه ای رخ داده بود. و همین جا لازم است به کم فروغ بودن تصویر امام در راهپیمایی روز قدس امسال هم اشاره کنم و آن را نیز اشتباهی از همین دست بدانم.

واقعا آیا می توان باور کرد که همه این حذف ها از سر اشتباه و نسیان است؟ پس چرا یک بار این نسیان درباره عکس های دیگر اتفاق نمی افتد؟

تردید نکنید که جریانی عامدانه در صدد عادی سازی این عمل است. و الا مگر می شود مسئول مربوطه در ریاست جمهوری و یا در شهرداری اصفهان تا آن اندازه از عقل و شعور بی بهره باشد که نداند عکس امام باید در مراسم های رسمی موجود باشد؟

نکته سوم تذکری است برادرانه به برخی از قلم به دستان ارزشی و درباره نقدهایی همانند آنچه اکنون نوشته ام . خوب است دوستان مذکور از لج بازی های جناحی خارج شوند و مثل نویسنده محترم روزنامه همشهری نباشند که در جواب انتقاد از حذف نام امام در سرود «سلام فرمانده» یک دوجین دشنام نثار جناح مقابل کرده بود. بد بد است. هر کس بد کند بد کرده است. چشم های خود را بر روی بدی ها نبندید که خود را بد کرده اید.

و نکته آخر هشداری است که باید به همه دوستان انقلاب اسلامی داد. این انقلاب بدون نام امام هیچ است. و بدون یاد امام از جمهوری اسلامی چیزی نمی ماند تا کسی میراث بر آن شود. تحلیل های حماقت آمیز نباید کسی را بر آن بدارد که تصور کند می تواند بدون امام اندکی هویت برای خود دست و پا کنید. در این داستان همه به رهبر معظم انقلاب اقتدا کنید که سخنی از ایشان نیست مگر آنکه نام و یاد امام را به بزرگی بر زبان جاری می کند