اگرچه آشنایی‌های مجازی تا حدودی غیر قابل اعتماد و ترسناک به نظر برسد اما در حال حاضر رایج‌ترین راه برای آشنایی و ازدواج است. بر اساس مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۳ توسط روانشناس اجتماعی جی.تی.کاچیوپو (J.T.Cacioppo)انجام شد، اینترنت تقریبا مسئول یک ازدواج از هر سه ازدواج است و در نهایت کسانی که از این طریق باهم آشنا شده‌اند نسبت به کسانی که به روش‌های سنتی ملاقات کرده‌اند، از ازدواج خود رضایت بیشتری دارند.

طبق گزارش‌های رسانه‌ای،همچنین حدود 13 درصدر از کابران پس از ملاقات با شخص مورد نظر خود در اپلیکیشن‌های دوست‌یابی، نامزد یا ازدواج می‌کنند.

یافته‌های لیزل شرابی(Liesel Sharabi) استادیار دانشکده ارتباطات انسانی هیو دانز(Hugh Downs) دانشگاه ایالتی آریزونا که بیش از یک دهه از عمر خود را صرف مطالعه نحوه استفاده از فناوری‌های ارتباطی برای شروع، ادامه و حتی پایان روابط بین فردی کرده است نشان می‌دهد ویژگی‌هایی مانند پروفایل آنلاین، الگوریتم‌ها و موارد دیگر ممکن است به ایجاد ارتباط سریع و آسان از آشنایی آفلاین کمک کنند. مزیت برقراری ارتباط آنلاین این است که افراد احتمالا سوالات کلیدی می‌پرسند که ممکن است در آشنایی حضوری احساس راحتی نکنند و نتوانند بپرسند.

تولد اولین اپلیکیشن‌های‌ محبوب‌یاب

با توسعه تکنولوژی نحوه آشنایی افراد و ارتباط آنها نیز توسعه یافت. دسترسی به رایانه و اینترنت در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی افزایش یافت و باعث شد افراد بیشتری در اینترنت حضور داشته باشند. در سال ۱۹۹۵ اولین وب‌سایت دوست‌یابی آنلاین جهان در قالب Match.com راه‌اندازی شد. بر اساس تحقیقات آکادمی ملی علوم (National Academy of Sciences) با افزایش محبوبیت آشنایی آنلاین در ایالات متحده، تعداد زوج‌های بین نژادی نیز افزایش یافته است. اولین ازدواج‌های بین نژادی مدتی بعد از راه‌اندازی Match.com در سال ۱۹۹۵ رخ داد و در کنار توسعه پلتفرم‌های مختلف دوست‌یابی آنلاین افزایش یافت.

بر اساس گزارش مرکز تحقیقات پیو(Pew Research Center) ۷۰ درصد آمریکایی‌ها در رسانه‌های اجتماعی فعال هستند و یک چهارم مردم این کشور تقریبا به صورت دائم آنلاین هستند. بنابراین عجیب نیست که بخش قابل توجهی از افراد مجرد در جامعه از اپلیکیشن‌های دوست‌یابی استقبال کنند. در سال ۲۰۱۲ اپلیکیشن Tinder راه‌اندازی شد و با استقبال زیادی مواجه شد. اما تیندر تنها اپلیکیشنی نیست که مردم از آن استفاده می‌کنند. به طور متوسط ۱۰ ساعت در هفته را برای استفاده از برنامه‌های دوستیابی صرف می‌کنند و تعداد افرادی که از فناوری دوستیابی آنلاین استفاده می‌کنند از سال ۲۰۱۳ بیش از سه برابر شده است.

محبوب‌ترین محبوب‌یاب‌ها

از زمانی که ایده راه‌اندازی پلتفرم‌های دوست‌یابی اجرا شد، سایت‌ها و اپلیکیشن‌های مختلفی شروع به فعالیت در این زمینه کردند. اپلیکیشن Tinder یک برنامه دوست‌یابی پرطرفدار است که در سال ۲۰۱۶ به ۱۰۰ میلیون دانلود رسید و فراتر از آن هم رفت. این برنامه محبوب تا به امروز بیش از ۵۳۰ میلیون بار دانلود شده است و در حال حاضر در ۱۹۰ کشور در دسترس است. برای دومین سال متوالی(از۲۰۲۱ تا ۲۰۲۳)، Tinder به عنوان پرکاربردترین اپلیکیشن شناخته شد. این غول اپلیکیشن دوست‌یابی در ایالات متحده، بریتانیا، آلمان و برزیل جایگاه اول را در جدول محبوب‌ترین اپلیکیشن‌ها داشته و در بازار اپلیکیشن دوست‌یابی فرانسه جایگاه دوم را دارد.

اپلیکیشن Badoo یکی دیگر از اپلیکیشن‌های دوست‌یابی است که طرفداران زیادی را در سراسر جهان به دست آورد. این اپلیکیشن بیش از ۳۱۸ میلیون کاربر دارد که این تعداد در حال افزایش است.

برنامه دوست‌یابی Bumble در سال ۲۰۱۴ با ایده «خانم‌ها در اولویت‌اند»، توسط یکی از مدیران سابق Tinder به نام ویتنی ولف هرد(Whitney Wolfe Herd) راه‌اندازی شد. در سال ۲۰۲۰، تعداد کاربران Bumble از ۱۰۰ میلیون کاربر در ۱۵۰ کشور فراتر رفت و یکی از محبوب‌ترین برنامه‌های دوست‌یابی مستقل شد. این اپلیکیشن به عنوان سریع‌ترین برنامه دوستیابی در حال رشد شناخته شده است زیرا در سه سال اول راه‌اندازی خود رشد ۷۰ درصدی سالانه داشته است.

اپلیکیشن‌های محبوب‌یاب به روایت آمارها

در حالی که اپلیکشن‌های دوست‌یابی در کشورهای مختلف دنیا در دسترس کاربران قرار دارد اما طبق نمودار زیر این اپلیکیشن‌ها به ترتیب در ایالات متحده با ۲۱.۹ درصد، و در کشورهای اروپایی مانند انگلیس با ۱۹.۱ درصد، در فرانسه با ۱۲.۷ درصد و در آلمان با ۱۱.۸ درصد بیشترین میزان محبوبیت را دارند. اگرچه کشورهای چین و هند بیشترین میزان جمعیت را در دنیا دارند اما اپلیکیشن‌های دوست‌یابی در این کشورها به ترتیب با ۹.۱ درصد و ۵.۸ درصد در مقایسه با کشورهای اروپایی و آمریکا ضریب نفوذ کمتری دارند