حركت تامين اجتماعي به سمت بنگاهداری بزرگ
وی افزود: رویکردی که در بودجه گنجانده شده و مورد تأکید قرار گرفته، این است که سازمان به سمت بنگاهداری بزرگ حرکت کرده و اداره بنگاههای بزرگ را دنبال کند. مثلاً در حوزه دارو و نفت و گاز به سمتی خواهیم رفت که شرکتهای بزرگ داشته باشیم؛ یعنی شرکتهایی که ایجاد و اداره آنها از بخش خصوصی بر نمیآید، نیاز به نقدینگی و ظرفیتهای اقتصادی و اجتماعی بیشتری، برای اداره آنها لازم است. سازمان باید به سمتی حرکت نماید که بنگاههای کوچک خودش را تجمیع و یا در شرکتهای بزرگش ادغام کند و یا به سمت واگذاری آنها برود.
رئیس هیأتمدیره سازمان تأمیناجتماعی با تاکید بر اینکه این سازمان باید در چارچوب قانون اداره شود، گفت: اگر سازمان انضباط سازمانی نداشته باشد، اگر برنامهمحور حرکت نکند و اگر مدیران در چارچوب بودجه فعالیت نکنند، زمینههای فساد مهیا خواهد شد.
به گزارش عصر خبر، دکتر عباس کبریایی زاده بزرگترین چالش این سازمان در مقطع شروع فعالیت مدیریت فعلی را دور شدن از حرکت در مسیر برنامه و قانون عنوان کرد و افزود: اولین اقدامی که ما در هیأتمدیره انجام دادیم، این بود که تصمیمات خود را حول محور قانون متمرکز کنیم.
وی در ادامه به توضیح عوامل بروز مشکل در سازمان تأمیناجتماعی پرداخت و گفت: عوامل اساسی که در گذشته باعث شده بود سازمان تأمیناجتماعی بهتدریج از پاکی و سلامت سازمانی فاصله بگیرد. عدم وجودانضباط سازمانی؛ یعنی اقدام بر پایه صلیقه و منویات شخصی، به خصوص در تخصیص اعتبارات بوده است. عامل دوم اینکه برنامه و بودجه سازمان در موعد زمانی خود به تصویب نرسید. لذا وقتی سازمان برنامه نداشته باشد، ارکان سیاستگذار و ناظر هم خلع ید میشوند. در سازمان بدون برنامه هیأت مدیر مفهومی نخواهد داشت. نقش هیأتمدیره این است که برای سازمان برنامه تصویب و خطمشی های کلان را تعریف نماید.در صورتی که سازمان برنامه نداشته باشد، هیأتمدیره جایگاه خودش را خود به خود از دست خواهد داد.
دکترکبریاییزاده ادامه داد: سازمان اجتماعی و اقتصادی بزرگی مانند تأمیناجتماعی که معادل یک چهارم بودجه جاری کشور را مدیریت میکند، باید بودجه مصوب داشته باشد، باید برای ریزفعالیتهایی که انجام می دهد برنامه مشخص و بودجه مدونی داشته باشد؛ به عبارتی، ارکان و اجزای سازمان باید ملزم به برنامه و بودجه و انضباط در اجرای این امور باشند. اگر سازمان این سه اصل را رعایت کند، یعنی برنامه، بودجه و انضباط برای اجرای آنها، خود به خود پاکدست خواهد شد.
وی با بیان اینکه سازمان تأمیناجتماعی، فقط یک صندوق پسانداز برای آینده نیست، افزود: تأمیناجتماعی سازمانی است که هم باید در حال حاضر به افراد تحت پوشش خود انواع خدمات بیمهای و درمانی را ارائه دهد و هم برای اجرای کامل و مطلوب تعهدات بلندمدت در قبال شاغلان سپردهگذار، برنامهریزی و آیندهنگری داشته باشد.
رئیس هیاتمدیره سازمان تأمیناجتماعی اظهار داشت: سیاست ما این است، از منابعی که شاغلان در اختیار سازمان تأمیناجتماعی قرار میدهند، به نحو شایستهای استفاده کنیم که بتوانیم بالاترین بهرهوری را از آنها به دست بیاوریم. اولویت اصلی سازمان تأمیناجتماعی در رویکرد اقتصادی سالجاری، استفاده بهرهور از منابعی است که در اختیارش قرار گرفته است.
کبریاییزاده بنگاهداری را یکی از روشهای استفاده از منابع تأمیناجتماعی برشمرد و گفت: دو رویکرد میتواند در بنگاهداری مطرح باشد. یکی بنگاهداری خرد است که ما در آن شرکتهای کوچک و جزئی را در اختیار گرفته و مدیریت کنیم. کاری که بخش خصوصی و اقتصادهای کوچک هم میتوانند انجام دهند که در بودجه امسال این رویکرد را سعی کردیم منع کنیم.
وی افزود: رویکردی که در بودجه گنجانده شده و مورد تأکید قرار گرفته، این است که سازمان به سمت بنگاهداری بزرگ حرکت کرده و اداره بنگاههای بزرگ را دنبال کند. مثلاً در حوزه دارو و نفت و گاز به سمتی خواهیم رفت که شرکتهای بزرگ داشته باشیم؛ یعنی شرکتهایی که ایجاد و اداره آنها از بخش خصوصی بر نمیآید، نیاز به نقدینگی و ظرفیتهای اقتصادی و اجتماعی بیشتری، برای اداره آنها لازم است. سازمان باید به سمتی حرکت نماید که بنگاههای کوچک خودش را تجمیع و یا در شرکتهای بزرگش ادغام کند و یا به سمت واگذاری آنها برود.
دکترکبریاییزاده آسیبشناسی وضعیت فعلی تأمیناجتماعی را از ویژگیهای بودجه سال 93 سازمان برشمرد و گفت: در بودجه سال 93 سعی خواهیم کرد آسیبهایی را که متوجه سازمان است، به نوعی لحاظ کنیم. یکی از مهمترین آنها این است که سازمان متعهد به پرداختهایی است که هیچ ارتباطی با صاحبان اصلی سازمان ندارد. تعهداتی در سنوات گذشته از طرف دولت یا مجلس بر سازمان تحمیل شده و شرکایی وارد این صندوق و از آن بهره میبرند که هیچ سهمی در ایجاد آن نداشتهاند.
وی ادامه داد: در بودجه سال 93 سعی میشود که منابع و مصارف این تعهدات به طور کامل از سایر تعهدات سازمان جدا شود؛ به این ترتیب دولت باید تضمین کند که منابع بیمهبیکاری و منابع همسانسازی مستمریها را به صورت کامل تأمین نماید، در این صورت سازمان ناچار نخواهد بود از منابع خود برای پرداخت این تعهدات استفاده کند.