ساره جوانمردی: دلم برای به اهتزاز درآوردن پرچم ایران تنگ می‌شود/ یار من از ۱۷ سال پیش قرآن است
پاراتیرانداز طلایی ایران در پارالمپیک پاریس که از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد، گفت: بعد از مدال طلا و موقع اهتزاز پرچم کشورم به این فکر می‌کردم که این آخرین بار است و دلم برای این صحنه تنگ می‌شود.
به گزارش ایسنا، ساره جوانمردی که بعد از اتمام کارش در مسابقات میکس تپانچه خفیف ۵۰ متر SH1 و ایستادن در جایگاه پنجم این رقابت ها، از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد، در مورد این تصمیم خود و دیگر مسائل توضیح داد.
وی گفت: بعد از مسابقه تپانچه ۱۰ متر قصد خداحافظی داشتم اما دیدم یک مسابقه دیگر پیش رو دارم و باید با امید بیشتری ادامه بدهم، امید هم داشتم که بتوانم در رقابت امروز یکی از سه سکو و مدال آن را بگیرم اما خدا نخواست.
جوانمردی ادامه داد: همیشه به خدا می گویم آنچه برایم مقدر کردی، اتفاق بیفتد. هیچ وقت هیچ چیز را به زور از خدا نخواستم.
وی با اشاره عملکردش در مسابقه امروز که در میکس تپانچه خفیف ۵۰ متر SH1 برگزار شد، گفت: در مرحله مقدماتی خیلی خوب بودم و از عملکرم راضی‌ام اما فینال را دوست نداشتم. شرمنده مردم شدم و امیدوارم همان مدال تپانچه ۱۰ متر را از من بپذیرند.
ملی پوش پاراتیراندازی در مورد تصمیمی که برای خداحافظی از دنیای قهرمانی گرفته است، گفت: به نظر می رسد هستند ورزشکارانی که بتوان روی آنها سرمایه گذاری کرد.
جوانمردی که چهار طلای پارالمپیک در کارنامه دارد، ادامه داد: من امروز می‌خواهم بگویم هنوز دود از کنده بلند می شود و هنوز ساره جوانمردی آنقدر توانمند است که طلای پارالمپیک و پنجمین مدالش (۴ طلا و یک برنز) در این بازی ها را بگیرد. امیدوارم تیم ملی پاراتیراندازی با بازیکنان جدیدش موفق باشد و بتواند مدال های طلا را تا چند پارالمپیک بعد حفظ کند.
این پاراتیرانداز پارالمپیکی در مورد برنامه هایی که برای دوران بعد از خداحافظی خود دارد، خاطرنشان کرد: فعلا برنامه ای ندارم، می‌خواهم استراحت کنم و به کارهای عقب افتاده زندگی و فرزندم برسم. دو هفته از او دور بودم و این تجربه تلخ و سختی بود. این اولین بار بود به این اندازه دور بودم و می‌خواهم از این به بعد بیشتر برای او مادری کنم. در چندماه اخیر واقعا نتوانستم آنطور که باید به او برسم.
جوانمردی در مجموع عملکردش در بازی های ۲۰۲۴ پاریس و کل ادوار این بازی ها گفت: شاید بگویند چه قضاوت خودخواهانه ای دارم اما اگر بخواهم قضاوت عادلانه داشته باید بگویم پاراتیراندازی و ساره جوانمردی در چهار پارالمپیکی که در آن حضور داشت، به عنوان پدیده حضور پیدا کرد. قبل از من بودند پاراتیراندازانی که در پارالمپیک مدال گرفتند اما مستمر نبود. ساره جوانمردی اما ثابت کرد که یک خانم با همه مشکلات و محدودیت ها می تواند به عنوان یک ورزشکار شاخص و نخبه راهش را ادامه بدهد.
وی در عین حال تاکید کرد: دور از ذهن نیست که در پاراتیراندازی بتوانیم دوباره چنین ورزشکاری داشته باشیم. من از نظر روحی و روانی واقعا دیگر کشش نداشتم و به همین دلیل تصمیم به خداحافظی گرفتم.
جوانمردی که در پارالمپیک ریو به دو مدال طلا دست یافت با اشاره به رقابت های امروز که در تپانچه خفیف ۵۰ متر SH1 برگزار شد، تصریح کرد: پاراتیراندازی ایران برای این ماده چیزی نکاشت که بخواهد برداشت کند. بعد از سه سال و نیم یعنی بعد از توکیو که تیر زده بودم دیگه تا سه ماه پیش تیر نزده بودم. ۵ جلسه تمرین کردم و رفتم کره جنوبی، آنجا مدال نگرفتم اما رکوردشکنی داشتم. بعد از آن به رییس فدراسیون توانیابان (جلیل کوهپایه زاده) درخواست تمرینات بین اردویی دادم اما آن را رد کرد.
وی افزود: من فکر می کنم هرچه بکاریم، برداشت می‌کنیم و کاشته خوبی نداشتیم برای برداشت. اما واقعا دوست ندارم پاراتیراندازی جزو رشته هایی باشد که از مدال آوری دور شود.
جوانمردی در پایان در مورد بوسه بر قرآن و پرچم که بعد از کسب مدال طلا در تپانچه ۱۰ متر اقدام به انجام آن کرد، گفت: قرآنی که من بوسیدم ۱۷ سال است که همراه و یار من است و در خط ها کنار من است، جلد آن پاره شده چون سفرهای زیادی کنار من بوده است اما با داشتنش خیلی آرامش می گیرم. شاید بعضی‌ها به این موضوع گارد داشته باشند اما مونس من قرآن است.
ساره جوانمردی در پایان و در ادامه این موضوع گفت: فارق از همه مسائل من فکر می کنم همه به پرچم کشورمان عرق داریم، عرق به وطن و پرچم اینجا نمود بیشتری دارد. خوشحالم که توانستم برای آخرین بار باعث اهتزاز پرچم و نواخته شدن سرود کشورم شوم. آن لحظه به این فکر می کردم که برای آخرین بار است و دلم برای این صحنه تنگ می‌شود.
