انتخابات نظام پزشکی در سایه بی‌تفاوتی: وقتی مشارکت رنگ می‌بازد
اگر روند بی‌رمقی انتخابات و بی‌اعتمادی عمومی به همین مسیر ادامه یابد، نظام پزشکی به نهادی کم‌اثر و نمایشی بدل خواهد شد که بیش از آنکه صدای پزشکان باشد، تریبونی اداری در حاشیه نظام سلامت است.
عصر خبر- انتخابات نهمین دوره نظام پزشکی تهران در حالی برگزار شد که از میان بیش از ۱۱۰ هزار پزشک دارای حق رأی، تنها ۹۲۵۸ نفر در پای صندوق‌ها حاضر شدند؛ یعنی کمتر از ۹ درصد جامعه پزشکی پایتخت در تعیین سرنوشت صنف خود مشارکت کرده‌اند.
این آمار نه تنها نگران‌کننده بلکه نشانگر شکاف عمیق میان بدنه پزشکی و نهادی است که قرار بود بازوی مطالبه‌گر و مدافع حقوق حرفه‌ای آنان باشد. به ظاهر، فهرست منتخبان و آرای آنان از رقابتی جدی حکایت دارد؛ اما وقتی به حجم جامعه هدف و میزان مشارکت می‌نگریم، همه چیز رنگ می‌بازد.
انتخاباتی با کمتر از 10 درصد مشارکت، نه می‌تواند بازتاب‌دهنده اراده پزشکان باشد و نه پشتوانه‌ای برای تصمیم‌گیری‌های صنفی و اجتماعی آینده. تحلیلگران معتقدند ریشه این بی‌رمقی را باید در چند عامل جست‌وجو کرد: کاهش اعتماد بدنه پزشکان به کارآمدی نهاد نظام پزشکی، احساس بی‌تأثیری در تصمیم‌سازی‌ها، و فاصله گرفتن مدیران از دغدغه‌های واقعی جامعه پزشکی.
به گزارش عصرخبر، در سال‌های گذشته نیز برخی فعالان صنفی از محدود بودن اختیارات نهادهاي صنفي و نقش پررنگ تصمیمات بیرونی در امور صنفی انتقاد کرده‌اند؛ مسأله‌ای که به باور آنان، انگیزه مشارکت را کاهش داده است.
در حالی که جامعه پزشکی کشور درگیر بحران‌های متعددی چون تعرفه‌های ناکافی، سختي هاي شغلي، فرسودگی شغلی و مهاجرت گسترده نیروهای متخصص است، نهاد نظام پزشکی باید جایگاهی برای گفت‌وگو، اعتراض و راه‌حل‌سازی باشد، نه نهادی تشریفاتی که حتی اعضایش انگیزه‌ای برای انتخاب مدیران خود ندارند.
اگر روند بی‌رمقی انتخابات و بی‌اعتمادی عمومی به همین مسیر ادامه یابد، نظام پزشکی به نهادی کم‌اثر و نمایشی بدل خواهد شد که بیش از آنکه صدای پزشکان باشد، تریبونی اداری در حاشیه نظام سلامت است.
اکنون بیش از هر زمان دیگر، نیاز به بازسازی اعتماد، شفاف‌سازی عملکرد و بازتعریف نقش واقعی نظام پزشکی احساس می‌شود؛ وگرنه در آینده نه‌چندان دور، ممکن است حتی همین ۹ درصد نیز پای صندوق‌ها نیایند.
