تأخیر ۴ ساعت و ۳۰ دقیقه‌ای پرواز اترک مشهد تهران
البته تأخیر در پروازهای هواپیمایی سناریویی تکراری برای مردم کشورمان شده است ولی عدم صداقت با مسافران در چنین مواقعی خستگی را برایشان چند برابر می‌کند.
عصرخبر به نقل از خبرگزاری میزان: زائرانی که بعضاً بیش از یک ساعت زودتر یعنی حدود ساعت 21 خود را به فرودگاه مشهد رسانده بودند؛ حال آنکه خوش قولی فقط اجباری برای آنان است و نه شرکت‌های هواپیمایی!
به گفته مسافرین این پرواز، مسئولین مربوطه ابتدا تأخیر پرواز را تا ساعت 12 اعلام کرده بودند ولی ساعت 12.30 به مسافران اعلام کردند که این هواپیما ساعت 2.45 بامداد پرواز خواهد کرد و مسافرین می‌توانند برای پذیرایی به گیت 29 فرودگاه مشهد مراجعه کنند!
پذیرایی شام! که این دعوت با اعتراض و بی توجهی مسافرین اعلام شد چرا که پس از 4 ساعت انتظار برای پرواز دیگر دعوت به پذیرایی شام بی معنی به نظر می‌رسید.
البته به گفته برخی از مسافرین، پرواز 1914 اترک که از تهران به زمین نشسته بود باید مسافرین پرواز اترک را به تهران می‌برد که این اتفاق رخ نداد و این هواپیما به سمت اهواز حرکت کرد که این مهم شائبه استفاده این هواپیما برای هر دو پرواز اترک در این شب یعنی یکی پرواز به اهواز و برگشت همین هواپیما و استفاده برای پرواز تهران را دامن زد.
پروازی که برخی از مسافرین بیش از 350 هزار تومان بابت آن پرداخت کرده بودند و در زمانی به آنها اعلام گردید که پرواز ساعت 2.45 انجام خواهد شد که گیت آخرین پرواز سایر شرکت‌های به سمت تهران نیز بسته شد و امکان جابجایی با پرواز دیگر نیز برای آنان وجود نداشت به قولی “نه راه پس داشتند و نه راه پیش”
با توجه به اینکه این پرواز حدود ساعت 4.30 بامداد به زمین نشست، اگر مسافرین ساعت 20 از مبدأ به سمت فرودگاه مشهد حرکت کرده باشند و پس از نشستن هواپیما منتظر تحویل چمدان ها باشند حدود 6 بامداد به منازل خود رسیده‌اند که این سفر 10 ساعته با اترک ایر نشان می‌دهد اندکی زودتر از 1 سفر زمینی از مشهد مقدس به تهران آمدند.
حال سؤالی که مطرح می‌شود این است که چگونه به شرکت‌های کوچکی که توان پشتیبانی از مسافرین در شرایط خاص را ندارند مجوز داده می‌شود!؟ و آیا سازمان‌های مربوطه نباید با شرکت‌های خاطی که تنها پاسخشان در مقابل مسافرین سردرگم نقص فنی است برخورد کنند!؟ آیا پاسخی مسافرینی که بلیط های شرکت‌های بی کیفیت و سودجو هواپیمایی را با قیمت‌های نجومی تحت عنوان چارتر! (که خود بحثی مفصل دارد و در این مجال نمی‌گنجد) تهیه می‌کنند، ساعت‌ها رنج و آزار در کف صندلی‌های فلزی فرودگاه‌ها است.
