نهضت امام خمینی (س) نهضتی بود که زنان همگام و هم قدم با مردان در راه به تحقق پیوستنش نقش ایفا کردند و همه آن به این دلیل بود که رهبری نهضت بر حضور زنان تاکید مدام داشتند.

• ایشان با نظریه های متحجرانه درباره حضور زنان مخالف بودند و زنان را پیشگامان نهضت می دانستند. هر جا مخالفتی با این حضور می شد، بر می آشفتند و نهیب می زدند.

• مرحوم حجت الاسلام و المسلمین سید علی اکبر محتشمی پور در خاطره ای به باور امام خمینی(س) درباره حرکت های سیاسی اجتماعی زنان پرداخته که نوع تفکر ایشان را به روشنی مشخص می کند. هر چند که در جای جای سخنانشان بر این مساله تاکید شده است:

• بعضی از آقایان از تهران و قم به امام در نجف پیام داده بودند که به هر حال ممکن است خانم هایی که در راهپیمایی ها و تظاهرات شرکت می کنند، دستگیر شوند هتک حرمت شوند و از این رو از امام خواسته بودند: شما بفرمایید که خانم ها در راهپیمایی ها شرکت نکنند. اگر نظر شما به آنها برسد، قطعاً اطاعت می کنند.

• امام با شنیدن این پیام به شدت برآشفته و عصبانی شدند چون معتقد بودند مبارزه و حرکت سیاسی و اسلامی بدون حضور خانم ها قطعاً ناقص است و به ثمر نمی نشیند. هر کس نیز که چنین اعتقادی ندارد اعتقادش فاسد است و انحراف و اعوجاج دارد.

• پس از آن نیز پیام دادند: «خانم ها دوش به دوش مردان و در کنار آقایان در تمام مراحل شرکت داشته باشند و هیچ کس حق ندارد که نظر و صحبتی نسبت به مسأله جدا کردن خانم ها از حرکت های سیاسی و اجتماعی و فرهنگی داشته باشد». (پابه پای آفتاب؛ ج ۲، نشر پنجره، چ سوم، بهار ۷۵، ص ۱۵۶ -۱۵۷)