یک بار دیگر اقدام مهدی طارمی برای گرفتن پنالتی با انتقادات تند روزنامه‌های لیسبون، پایتخت پرتغال، روبه‌‎رو شده و در ژوائو بونزینیو در آبولا ملی پوش کشورمان را در مقاله خود زیر سوال برد. او که به بنفیکا گرایش دارد، طارمی و شبیه سازی‌های او را مضحک و اقدامی فریبکارانه عنوان کرده است. باید به این نکته هم اشاره کرد که هواداران پورتو هرگز دل خوشی از روزنامه‌های پایتخت ندارند و قطعا از این مقاله نیز راضی نیستند.

بونزینیو نوشته است: «از بخت خوب باشگاه پورتو و طارمی، بحث در مورد قطع برق بحث‌برانگیز ورزشگاه دو دراگائو، که گفته می‌شود مسئول قطع ارتباطات عادی بین داور و VAR، به‌ویژه مشاوره تصاویر روی مانیتور بود، بحث تمایل مصرانه ملی پوش ایرانی به شبیه سازی خطاها و گرفتن پنالتی برای تیمش در وقت‌های پایانی را پوشش داد.

دیدار پورتو برابر آروکا که با تساوی خاتمه یافت، توسط داور جوان میگل نوگیرا 29 ساله قضاوت شد و صحبت او توسط تلفن همراه با کمک داور ویدئویی روی اولیورا، بازتاب گسترده‌ای داشت.

راه دیگری برای گفتن وجود ندارد: کاری که طارمی در پایان وقت قانونی بازی یکشنبه گذشته انجام داد، یک بار دیگر شبیه‌سازی خطاهایی بود که به شکلی کاملاً عجیب و غریب باعث می‌شد داور نقطه پنالتی را نشان بدهد. در برابر آروکا تصویر مضحک برای مثال بازی پیش فصل پورتو-ولورهمپتون، در الگاروه، برای ما تداعی شد. آنجا طارمی بلافاصله پس از پا گذاشتن خوزه سا، دروازه‌بان پرتغالی وولوز، خودش را به زمین زد تا پنالتی بگیرد. همینقدر ساده.

هواداران متعصب پورتو خواهند گفت که طارمی برای موفقیت تیمش هر کاری خواهد کرد و از هر روشی که استفاده کند اقدامی طبیعی محسوب می‌شود.

آنهایی که عاقل‌ترند، شاید احساس می‌کنند که طارمی بهتر است از توانایی‌های خودش بهره ببرد تا اینکه بخواهد با شبیه سازی برای تیمش پنالتی بگیرد. در مورد حریفانی که با طارمی آشنایی ندارند، این اقدامات چیزی جز برانگیختن خشمشان در پی نخواهد داشت.

طارمی می‌تواند در دفاع از پورتو هر کاری انجام دهد و این کاری است که باید به عنوان یک بازیکن حرفه‌ای انجام دهید. او در زمین است تا گل بزند. او یک مهاجم است و برای کمک به پیروزی تیم در هر کجا و مقابل هر حریفی به هر راهی متوسل می‌شود.

اما شاید بهتر است طارمی به این فکر کند که قرار است چه تصویری از خود در فوتبال پرتغال به جا بگذارد. بازیکنی باهوش، همه فن حریف و گلزن برتر (۸۰ گل در ۱۴۷ بازی برای پورتو در سه فصل گذشته)، یا بازیکن «متخصص در شبیه سازی» که منتظر است خودش را برای پنالتی گرفتن به زمین بزند؟

این در نهایت انتخاب خود اوست و ما هم اینجا در رسانه‌ها هستیم تا این حرکات را زیر سوال برد و از او کم و بیش انتقاد کنیم.

اتفاقاً ارزش این را ندارد که این بحث را با کارهایی که سایر بازیکنان ممکن است در 5، 10 یا 20 سال پیش انجام داده‌اند اشتباه بگیریم. این لحظه‌ای است که در مورد آن صحبت می‌کنیم و ما در مورد یک لحظه شاید حیاتی برای آینده کل صنعت فوتبال پرتغال صحبت می‌کنیم.

به نوبه خود گزینه من این است که از کاری که بازیکنان برای فریب دادن انجام می‌دهند انتقاد کنم. فوتبال شایسته مبارزه با شبیه سازی، فرهنگ فریب و تقلب است. هر بازیکنی در هر تیمی و با هر نام و نشانی که باشد.»