مدیر عامل دارو سازی رازک: در همه‌ی حوزه‌های صنعت در ابتدای زنجیره مشکل داریم+ عکس

به گزارش روابط‌عمومی لابراتوارهای رازک:شرکت داروسازی رازک میزبان اعضای هیئت مدیره کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران بود و فرصتی ویژه برای همگرایی و گفت‌و‌گو و تفاهمات ارزشمند فراهم آمد.

در این نشست که ابتدای آن با سخنان مدیرعامل رازک برگزار شد، دکتر سمیه گلپور، رئیس کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران از نگاه سازنده و همراهی‌های مدیرعامل رازک صمیمانه قدردانی کرد.دکتر محمدمهدی خورشیدوند، مدیرعامل رازک نیز ضمن خوش‌آمدگویی، مطالبی را صریح و صادقانه بیان کرد:واقعا از دیدن شما عزیزان خوشحالم و راستش در این فرصت می‌خواهم گزارشی از رازک بدهم که حق بدیهی همکاران خوبم است و به‌شهادت خودِ کارگران عزیز رازک، و تلاش شبانه‌روزی ایشان، می‌توان گفت ما تا حدی زیاد در بُردار مشکلات، بر سختی‌ها فائق آمده‌ایم؛ و موفقیت‌های خوبی به‌دست آمده و بخشی هم مفصل‌تر است و اساسا به بدنه جامعه تولیدی ما ارتباطی ندارد که عرض می‌کنم.
دکتر خورشیدوند، مدیرعامل رازک همچنین در بخشی از سخنان خود، با اشاره به خدمات ارزشمند کارکنان و کارگران در بخش‌های تولیدی کشور، در خصوص همکاران خود در لابراتوارهای رازک هم گفت:شما نمایندگان صنفیِ قشری هستید که بیشترین تلاش را در صف مقدم جنگ اقتصادی انجام می‌دهید، اما کمترین انعکاس در خصوص مسائل و مصائب و مشکلات‌اش به بالادست و حوزه‌های تصمیم‌گیری اتفاق می‌افتد.آن‌چه که ما در مجموعه‌ی خودمان در حال انجام آن هستیم یک ارتباط بی‌واسطه با کارگر است و این را هم عرض کردیم که تیم مدیریتی در رازک خود را خادم و خدمتگزار می‌داند و بس؛ هیچ پرده‌ای هم وجود ندارد؛ با هم می‌نشینیم، با هم برمی‌خیزیم، با هم ورزش می‌کنیم، با هم غذا می‌خوریم و با هم دوست و رفیقیم؛ و با هم چرخ‌های این صنعت را می‌گردانیم؛ ما این‌جا همه یک نفریم.

دکتر خورشیدوند، مدیرعامل رازک در ادامه وارد بخش دوم موضوع خودش شد و نقدهایی را روانه غفلت‌های حوزه تولید کرد:اجازه می‌خواهم که کمی بیشتر مصدع اوقات عزیزان شوم.به‌طور کلی من صنعت را به دو بخش تقسیم می‌کنم. یک بخش همان حوزه‌ای است که شما به نیابت از دوستان در آن حضور دارید، بحث کارگری است و یک بخش هم قسمتی دیگر از صنعت است که شاید خیلی به آن توجه نشده و آن هم مجموعه‌های فعال در بخش خصوصی در حوزه بازرگانی است. ما انتهای زنجیره یعنی «تولید» هستیم. البته که بعد از ما هم یک مرحله یعنی بحث توزیع هم وجود دارد. اما من می‌خواهم توجه شما را به ابتدای این زنجیره معطوف کنم. در چند سال اخیر فعالیت‌ام، خب من چند سالی در حوزه نفتی و چند سالی در حوزه غذا بودم، یعنی “غذا، دارو، و نفت” را تجربه کردم. این را به ضرس قاطع عرض می‌کنم که ما در همه‌ی حوزه‌ها در ابتدای زنجیره مشکل داریم.در حوزه غذا، در حوزه صنعت طیور لاین نداریم، در تولید ماهی قزل‌آلا لاین نداریم، در حوزه نهاده‌ها، وابستگی بیش از ۹۰ درصدی داریم، در حوزه بذر هم همین‌طور. در همه حوزه‌ها، ابتدای زنجیره را از “ما” گرفته‌اند! و بعد ما را کاملا با کاهش ضریب خودکفایی، وابسته خودشان کرده‌اند. ما الان در بخشی عمده‌ از مواد اولیه‌مان (API) وابستگی کامل به خارج از کشور داریم و نکته خطرناک و هشداردهنده‌ای که من انتظار دارم رسیدگی شود و این مهم مطالبه دولتمردان و تصمیم‌گیران کشور باشد. می‌پرسم تاکنون چرا به این موضوع توجهی نشده است!؟ در ابتدای همه این زنجیره‌ها نیازمند ارز هستیم و زمانی‌که نتوانیم با واحد پول خودمان در تجارت بین‌الملل عملیات انجام دهیم، باز هم وارد یک چرخه و لوپ خطرناکی می‌شویم! اکنون ارز تخصیصی با مشکلاتی مواجه است. اگر ما در فصل‌اش، در زمان‌بندی مشخص بر اساس بودجه مجموعه تولیدی امکان تامین ماده اولیه نداشته باشیم، چه‌طور می‌خواهیم نیاز بازار را تامین کنیم!؟ به آن طرف ماجرا هم دقت کنیم که اگر ما با کمبودهای بزرگ و گپ دارویی در کشور مواجه شویم؛ آن هم مفرّی برای واردات خواهد شد تا تولید.عزیزان اندیشمند من! اگر شما می‌خواهید که درد کارگر را درمان کنید به ابتدای زنجیره بروید، بروید به بحث افزایش ضریب خودکفایی.هرچه‌قدر در کشور تولید مواد اولیه در صنعت دارو افزایش پیدا کند، در انتهای زنجیره، هم بحث امنیت روانی و هم بحث اشتغال و هم بحث افزایش تولید و افزایش سطح معیشت و…  برای کارگران راحت‌تر محقق می‌شود.هشیار باشیم به ما نشانی غلط ندهند. ما را در انتهای زنجیره مشغول نکنند. ابتدای زنجیره در بحث تخصیص ارزها از تصمیم‌گیرانِ حوزه چه در وزارت بهداشت و چه در سایر مجموعه‌ها باید همه‌جوره کمک کنند و از تولید مواد اولیه در کشور حمایت کنند.
عمده مواد اولیه ما از هند و چین تامین می‌شود و آیا واقعا امکان ترانسفر تکنولوژی در طول سال وجود نداشته است؟ آیا ما نمی‌توانستیم مستشاران علمی را به خدمت بگیریم؟ بیش از ۴۰ سال زمان نبوده که ما در کشور این موضوع را نهادینه کنیم؟ حتما بوده است اما این‌که چرا نشده و چه کسی و چرا نخواسته‌اند، این‌ها محل مطالبات است. صادقانه عرض می‌کنم که حال صنعت به ماهوصنعت و به‌طور اخص صنعت دارو خوب نیست و در حال نحیف‌ شدن و وابسته‌تر شدن است. صنعت دامی، صنعت طیور، صنعت نهاده، صنعت فولاد، صنایع سنگینِ ما، صنایع بزرگ‌مقیاس ما، این‌ها در ابتدای زنجیره در حال از بین‌رفتن هستند!