رکورددار اهدای خون زنان ایران+عكس

می‌گویند
اهدای خون اهدای زندگی است، در این میان هستند، مردان و زنانی که با اهدای
خون خود انسانیت و نوعدوستی را به اوج می‌رسانند، آنان شرف آدمی هستند،که
بیماران دردمند را از درد نجات می‌دهند، فاطمه پناه بر خدا و حسین معارف
وند از این جمله‌اند.

در میان محوطه ورزشگاه 12 هزار نفری آزادی، رکوردداران اهدای خون همه جمع
هستند. 28 نفری که بیش از 100 بار خون خود را اهدا کرده‌اند به ردیف
ایستاده‌اند. در میان آنها تنها یک زن حضور دارد، فاطمه پناه بر خدا.

 زمانی که مرضیه وحید دستجردی مدال فداکاری و قهرمانی را بر
گردنش می‌آویزد خنده‌ای بر لبانش نقش می‌بندد. جای دوربین‌ها برای ثبت و
ضبط این لحظه خالی!

فاطمه پناه‌برخدا نماد زنان قهرمان این سرزمین است که در طول 62 سال عمر
خود بیش از 100 مرتبه خون اهدا کرده است.اهل دزفول است و 40 سال است همه
آنهایی که در انتقال خون دزفول فعال هستند او را می‌شناسند.

او به خبرنگار فارس درباره خاطره اولین مرتبه اهدای خونش می‌گوید: اولین
بار در سال 1353 برای جراحی پسر عمویم خون دادم.همه فامیل از خون دادن
می‌ترسیدند ولی من نترسیدم چرا که جان یک انسان در خطر بود.

وی ادامه می‌دهد: کم‌کم این موضوع برایم حالت قشنگی به خود گرفت و تصمیم
گرفتم مستمر خون بدهم البته طبق استاندارد بیشتر از سالی 3، 4 بار اجازه
خون‌دهی نمی‌دهند.

پناه بر خدا از دوران جنگ می‌گوید و اینکه بارها با مشاهده مجروحان جنگی دلش طاقت نیاورده و برای اهدای خون مراجعه کرده است.

وی می‌افزاید: در زمان جنگ یکبار به دلیل ضرورت در عرض یک ماه 3 بار خون
دادم چرا که نمی‌توانستی در دزفول باشی و کاری برای مقابله با دشمن نکنی.

وقتی از وضع سلامتش می‌پرسم می‌گوید: خدا را شکر در سن 62 سالگی هیچ‌گونه
بیماری ندارم مثل ظرفی که آبش را چند بار عوض کنی آب تازه‌تر است. حس
بهتری دارم ولی با تمام اینها بدون هیچ چشمداشتی فقط برای رضای خدا خون
می‌دهم.

این هموطن دزفولی به خاطره‌ای از نجات یک انسان اشاره می‌کند و ادامه
می‌دهد: یکبار فرزندم را برای درمان به بیمارستان مدائن تهران آورده بودم
ناگهان یک همشهری را دیدم که گریه می‌کرد. متوجه شدم که فرزندش برای جراحی
به خون نیاز دارد همانجا خون خود را اهدا کردم و مشکل او هم برطرف شد.

آمارهای اهدای خون در کشور نشان می‌دهد که میانگین اهدای خون در بین زنان
12 درصد است که این رقم در تهران به 5.6 درصد می‌رسد و دلایلی چون ترس از
خون دهی، باور غلط تاثیر شرایط ماهانه زنان بر کم خونی آنان می‌تواند دلیلی
بر مشارکت کمتر زنان ایرانی برای اهدای خون باشد.

خون تنها عضو طبیعی بدن است که هیچ جایگزین مصنوعی ندارد و اگر نباشد،
زندگی هم نیست، این خون است که اکسیژنی را که در هر نفس فرو می رود به
سلولها می رساند و اگر نباشد، زندگی هم نیست.

اهدای خون اهدای زندگی است خونی که یک فرد سالم برای نجات یک فرد دیگر
اهدا می‌کند یک کار خیر خداپسندانه است که علاوه بر تأثیری که بر سلامت فرد
دارد به نجات یک بیمار دردمند هم کمک می کند به همین علت است که حسن
ابوالقاسمی، فوق تخصص خون و انکولوژی و رئیس سابق انتقال خون می‌گوید:
انتقال خون برای افراد سالم، حجامت برای بیماران.

حسین معارف‌وند را در سازمان انتقال خون به عنوان نماد سالمند اهدا کننده
مستمر می‌شناسند. 60 سال بیشتر ندارد با هیبتی ورزشکارانه.

او می‌گوید: از سال 58 برای اولین بار در چادر پایگاه انتقال دانشگاه
تهران خون خود را اهدا کردم و به لطف این موهبت الهی بارها در زندگی گره از
کارهایم باز شده است.

معارف‌وند از حس خوب روزهایی که خون خود را اهدا کرده می‌گوید: یکبار
وقتی خون دادم ظاهراً خون در کیسه لخته شده بود خیلی ناراحت شدم و دعا کردم
خدا توفیق اهدای خون را از من نگیرد چرا که اگر مشکلی در خون من وجود داشت
دیگر امکان اهدای خون را نداشتم ولی دوباره این فرصت به من عطا شد.

وی می‌افزاید: بد نیست آدم با استفاده از نعمت سلامت خود به دیگران هم
کمک کند چرا که خون را نمی‌توان از جای دیگر تهیه کرد و ما انسان‌ها باید
به داد هم برسیم.

به گفته غلامرضا توگه، رئیس سازمان انتقال خون، ایران در طی 7 سال گذشته
توانسته به اهدای 100درصد داوطلبانه برسد و در منطقه خاورمیانه مقام اول اهدای خون را از آن خود کرده‌ایم، اما این همه ماجرا نیست.

وزیر بهداشت می‌گوید: خونی که ایرانی‌ها اهدا می‌کنند جزو پاکترین خون‌هاست و آلودگی خون در کشور ما بسیار پایین است.

از خون اهدا شده استفاده‌های بی‌شماری می‌شود که تزریق مستقیم آن برای
افرادی که تحت عمل جراحی قرار می‌گیرد یا عضوی به آنها پیوند شود تنها بخش
کوچکی از استفاده‌های بی‌شمار است.

تهیه فرآورده های مشتق از خون مانند هموگلوبین، پلاکت، پلاسما، آلبومین،
فاکتورهای خونی، داروی IVIG برای درمان بیماران خاص مانند هموفیلی،
تالاسمی، سرطانی، افراد مبتلا به نقص ایمنی، زنان بارور و تهیه برخی داروها
همه از قطره‌های خونی است که انسانهایی از جنس مهربانی آن را به همنوعان
خود اهدا می‌کنند.